Изразувај се (усмено или писмено) така што на мислите да им биде комотно, а на зборовите да им биде тесно. Значи, со малку зборови искажувај многу мисли.

Сум видел многу случаи кога раководителот верува дека некоја личност е неформален лидер ама всушност се испоставува дека тоа не е баш така. Зајакот лежел во некоја друга грмушка. Резултатот: катастрофа.

Советите одат по теркот „исто бројче за секого“, или како овде велат “one size fits all.” Длабоко верувам дека овој мит за делегирањето не го минува тестот на реалноста, односно нештата се поинакви во реалното деловно опкружување.

Не велам дека постојано треба да ја манифестираме нашата добра страна. Тоа, за жал, може да нé претвори во овчички. Одвреме – навреме треба да се покаже заби.

Имам сфатено дека агресивните стратези обично одат со притискање, а пасивните одат со влечење. Мудрите ги користат двата пристапи комбинирано.

Бизнисот, по дефиниција, е борба за опстанок. Нема fair play и скрупули. Секој нов ден во компанијата е борба во која актерите имаат еднакви шанси да им се случи промена во улогите – ловџиите да станат дивеч и обратно.

Големината не е во тоа да не паднеш, туку во тоа да станеш и да продолжиш со борбата. Еден нокдаун не е и крај на мечот.

Дали еден човек е доволен да ги понесе сите ризици на отворање и водење компанија или е потребен тим? Дали основачот е подготвен да го крчи патот сам низ непознатиот терен или му е потребна помош? Со еден збор, дали да се оди соло или со ортак/ортаци?

Давачите на идеи се идеолози, а спроведувачите се менаџери на идеи. Првите осмислуваат револуции, вторите ги спроведуваат. Првите горат во тек на револуциите, а вторите жарат и палат после неа.

Намерата не ми е да полемизирам околу етичките аспекти на собирање и употреба на информации во компаниите. Ама она што со сигурност го знам е дека сé повеќе компании воведуваат ново поглавје во нивните интерни правилници: информации.

Ретко изразувам согласување со некого, по природа сум таков. Што би рекле, дрвен адвокат. Сакам да полемизирам и да барам дупки во логиката на мојот соговорник. А најдам некоја слабост, веднаш градам тактика за напад на таа точка.

Во психологија, стандардните манифестации на гнев може да се сумираат во четири широки категории: отпор, сарказам, агресивност и пасивно непријателство.

Скоро секој раководител во една компанија се занимава со хуманиот капитал: извршните директори ги бираат првите луѓе во департманите, првите луѓе на департманите ги бираат своите први соработници и ги чуваат во скут и така до најдолните рамништа.

Имам чувство дека говорот на парите, кога станува збор за Македонија, се претвора во дијалект кој само ние го разбираме!

Не знам дали е можно ваков индекс да се извлече за една држава, ама би бил многу среќен кога тоа некој би пробал да го направи. Ама тоа да не биде некој што сака да се додворува на позицијата, ниту пак со евтини трикови да заработи поени кај опозицијата.

За мене, моќта има две лица: мисловно и телесно, вијуги и мускули. Различни луѓе користат различно лице за остварување на моќ над други луѓе. Некои мислат, некои делуваат

Најмала грешка на работа е следена со укор и застрашување – некој веќе чека на врата да го заземе твоето работно место. И сето тоа елегантно запакувано во „It’s nothing personal, just business.”

Take it easy, има време за систематизирање на работните места и опис/попис на работните задачи. Во бизнисот нема магија, hocus pocus preparatus. Потребно е време нештата да зреат.

Престанете да му се мешате на приватниот бизнис и оставете го да се бори на пазарот според негово наоѓање. Ако го бива, ќе опстане; ако не го бива, ќе пропадне. Негови пари, негова одлука.

Дедо ми викаше „Што не се прчкало, не се кози“ – ако не влезеш комплетно во играта, никогаш нема да добиеш. Основачите се специјален сој – приватна фирма за нив не е игра, туку живот. Затоа, рискираат многу нешта за да започнат свој бизнис.

Фирмите треба да се занимаваат со правење пари, а не со трошење време и енергија на задоволување на потребите на администрацијата.

Македонија е мала, има најлоша можна географска положба, нема природни ресурси, обремената е со страотно многу внатрешни проблеми, има многу ниска работна етика, секој на секого се труди да му го потпика.

Преку глава ти е од шефот и од целата фирма каде што сега работиш? Тогаш, отвори си своја фирма.

Победничка компанија – Од било каде, до врвот